QUEEN OF THE ICE

Without feelings in her heart

Without warmth in her arms.

She has already broke my dreams

But I still love the way she charms.

And when she moves I feel despair

A bullet right through my soul.

She froze my spirit next to hers

And left in my chest a hole.

Don't dare to look in her eyes

You'd never see again sunrise.

Don't dare to look in her eyes

Because she is the Queen of the Ice.

Vulnerabilities not shown

Emotions never take control.

She claims she's searching for her King

And then abandons them all.

Her pride always came the first

Her steps are letting me behind.

But it's something she will never learn

She does already own my mind.

Don't dare to look in her eyes

You'd never see again sunrise.

Don't dare to look in her eyes

Beacause she is the Queen of the Ice.

As she looks around for new mate

Her eyes never lock at mine.

But still I say that'a okay

Just knowing her for me is fine.

Her cold stare sends me chills

She only sees me as a friend.

I'd never talk to her for "love"

That word will drive us to the end.

Don't dare to look in her eyes

You'd never see again sunrise.

Don't dare to look in her eyes

Because she is the Queen of the Ice.

-----------------------------------------------------------------------------

Αυτό το τραγούδι μου λέει πολλά. Μετά από δύο χρόνια σχεδόν και ακόμα  το θυμάμαι ατόφιο. Ίσως επειδή η ίδια το είχα γράψε. Τώρα φαίνονται απλοί στίχοι, άσκοπες φράσεις. Κάποτε όμως αυτές οι φράσεις είχαν μουσική, τις ένιωθα ζωντανές. Αργότερα η μουσική έφυγε. Και έγιναν ξανά φράσεις. Λέξεις χωρίς νόημα που φτιάχνουν ίδιες, χωρίς νόημα προτάσεις. Όταν έφυγε πήρε μαζί του την μουσική του. Και εμένα μου έμειναν μόνο οι στίχοι. Νεκροί στίχοι. Τι ειρωνεία! Αυτό το τραγούδι...το είχα γράψει για τον εαυτό μου. Γιατί έτσι ένιωθα τότε. Μια αναίσθητη ψυχή, μια "Βασίλισσα του Πάγου". Και εκείνος συμφώνησε να γράψει την μουσική. Αν και ποτέ δεν μου το είπε, ήξερα πως κι εκείνος είχε την ίδια άποψη για μένα. Οι όροι του όμως ήταν σκληροί. Όταν θα έφευγε θα έπαιρνε την μελωδία, και θα έμεναν μόνο ξανά οι στίχοι. Χωρίς μουσική, κι άλλοι νεκροί στίχοι...